Pokój Kaedo

Gdy Naho z Kaedo doszli do posiadłości weszli we dwójkę gdzie powitała służba która pracuje. Kątem oka przypatrywała się im wtedy usłyszała głosy ich typu "ale panienka wyrosła", "Czy to nie ta z rodziny od jej ojca?" i takie tam dalsze. Dziewczyna nie okazywała tego zbytnio co dookoła dzieje się i usłyszała słowa brata, żeby jedna ze służek pokazała łazienkę, bo zostaje tutaj na noc. Spojrzała się na brata jak dążył do swego pokoju, niestety nie zdążyła podziękować mu za nocleg. W posiadłości została poprowadzona zatem szła w tamtą stronę gdzie miała iść za nią. Służka pokazała właśnie te drzwi do łazienki jedynie podziękowała:
- Dziękuję - odparła z uśmiechem na twarzy. Służka tylko kiwnęła głową i odeszła. Spokojnie odetchnęła wchodząc do środka widząc przepiękną łaźnie aż miło jej patrzyło się wtedy zaczynała zdejmować rzeczy do koszyka żeby były w jednym miejscu. Zaczynała się dokładnie myć, aż przypomniało co było w parku. Na twarzy rozrysowały się rumieńce dziewczyny czując bicie serca zastanawiając czemu to zrobił? Myśli zaprzątały jej głowę cały czas. Po wypłukaniu z siebie piany poczuła ulgę i czystość. Z okna zauważyła że jest już prawie noc. Stała z krzesła idąc w stronę szatni gdzie zostawiła swoje rzeczy. Ubrania zaczynała ubierać jedynie majtki bo ręcznik zawinęła dookoła ciała ponieważ nie chciała ubrać przepoconych rzeczy na siebie. Włosy były trochę wilgotne więc zostawiła je jak były. Kierując w stronę drzwi jedną ręką otwiera przesuwając w bok żeby wyjść i zasunęła z powrotem. Później Naho spojrzała się czy nikt nie idzie i poszła w stronę pokoju jego żeby podziękować za dzisiejszy dzień. Gdy Naho zbliżała się w stronę pomieszczenia jego trzymała mocno w rękach rzeczy swoje i zapukała ale nie usłyszała słów to pewnie nie uslyszał ale weszła widząc zdjęcie na biurku swoich braci i powiedziała cicho:
- Ahh.. te zdjęcie skądś ja znam, czyżby Kaedo z Hakuru? - zaskoczona widząc dwójkę braci obok siebie na zdjęciu i odwróciła wzrok widząc brata w pół nago. Nie wiedziała co powiedzieć ponieważ była bardzo zarumienieniona widząc jego, że opuściła przez chwilą połowę ubrań na podłogę. Chciała wybiec stąd ale nie mogła, zatem stała nie mogąc żadnego kroku w przód czy do tyłu nie myśląc o innych. Temperatura ciała u niej wzrosła bardzo jak stała obok łóżka Kaedo. Usta ścisnęła próbując wypowiedzieć:
- Eeem... prze-przepraszam.. - odpowiedziała do niego jękając dwa słowa, chcąc dalej coś powiedzieć ale zamurowało ją totalnie. Serce mocno zaczynało bić nie wiedząc czemu, zatem znów uczucie uderzyło mocniej niż przedtem. Na chwilę przypomniała sobie tą samą sytuację jak była wtedy u niego w posiadłości ale wtedy było coś podobnego wręcz niedokońca.

Nie usłyszał odpowiedzi Naho na jego zadane pytanie. Wnioskował z tego, ze naprawdę nic się nie stało, że pocałował ją w parku i nie było pomiędzy nimi, żadnego nieporozumienia, przeciwieństw, co do wydarzenia z parku.
Szli oboje równo, bez pośpiechu, ale jedna rzecz go w między czasie zastanawiała. Dlaczego ze sobą nie rozmawiają? Nie miał bladego pojęcia "dlaczego". Może Naho chciała to - co się pomiędzy nimi - stało przemyśleć ze spokojem, więc oddała się swoim myślom. Nie naciskał, na przymusową rozmowę z nią. Jeśli nie chciała to proszę bardzo. Nie muszą rozmawiać.
Już dotarli do jego posiadłości znajdującej się na peryferiach miasta. Przeszli próg bramy, przechodząc przez ogród, w którym znajdowały się same krzewy ozdobione zielonymi liśćmi i oczywiście był zrobiony podjazd pod same drzwi jego posiadłości, ale w przypadku Kaedo, dla niego ten podjazd zrobiony z kostki brukowej służył za ścieżkę.
Gdy weszli do środka, od samego progu obydwoje zostali przywitani przez służkę, którą przed swoim wjazdem zatrudnił u siebie. Zauważył, że służąca zna lub zdawało mu się, że zna Naho. Być może wcześniej pracowała w posiadłości jego ojczyma, jeszcze przed wprowadzeniem się jego matki.
Bez żadnego słowa oddalił się idąc korytarzem do swojego pokoju. Przesuną drzwi w bok i wszedł do środka, przy ścianie, na przeciwko okna znajdowało się duże wygodne łożko, a obok mały stolik nocny, na którym stało zdjęcie Kaedo z swoim bratem. Starszym o cztery lata. Owa fotografia została zrobiona, gdy Kaedo miał sześć lat.
Przez chwilę spoglądał na zdjęcie przypominając sobie tamte czasy jak brat - Hakuru- był razem z nim. Zaś zaczął się rozbierać z swojego eleganckiego stroju. Zdjął najpierw kurtkę, później kamizelkę, a potem białą koszule i resztę, oczywiście bieliznę zostawił i opasał się ręcznikiem z pasie, wyciągając go z szafy. Przypasał się nim tak, żeby nie spadł, czyli dokładnie. Zajrzał zza okno, a na zewnątrz zapadał powoli zmrok. Więc zapalił małą lampkę, rzadko kiedy zapalał duże światło.
Tak. To prawda, że nie usłyszał pukania do drzwi, bo zamyślił się, znaczy przypomniał sobie te czasy, kiedy był dzieckiem i spędzał bardzo dużo czasu z bratem. To były pięknie czasy do wspominania. Z tych wspomnień wyrwał go głos Naho, która przyszła z łazienki.
- Tak. Na tym zdjęciu to ja z Hakuru. - odpowiedział neutralnie, ale z tym tonie głosu kryła się nuta smutku, tęsknoty. Na tym skrawku papieru Kaedo miał jeszcze średniej długości rozpuszczone ciemno granatowe włosy i nie miał, takiej gęstej grzywki co ma teraz, tylko jedno pasmo włosów robiło z grzywkę i co było wtedy trochę zabawne. Lubił się uśmiechać.
Usłyszał, jak coś spadło na podłogę, odwrócił w tamta stronę głowę. Na przeciwko niego stała Naho w ręczniku. Teraz z połową swoich ubrań, bo część z nich upuściła. Nie wiedział, co się dzieje, ale jakby przyjrzeć się teraz dokładniej Kaedo w swojej pół nagości, to widać jego mięśnie pleców, ramion, torsu, brzucha i po części jego"tatuaż" aż na pół ciała w pionie. Później usłyszał... "przeprosiny" z strony Naho? Niby za co?
Wtem dźwignął się z łóżka i podszedł do niej, opasany ręcznikiem w pasie. Chwycił ją za ręce, więc reszta jej ubrań spadła na podłogę. Przyciągnął ją do siebie robiąc czy tym krok do tyłu. Odwrócił ją plecami do łóżka i lekko popchnął, żeby ona mogła swobodnie spaść na posłanie. Później tak jakby wszedł na nią, przytrzymując jej ręce, a jej kolana blokuje swoimi nogami. Zbliżył się do niej i pocałował. W tym czasie jego luźny kucyk leżał na plecach, a grzywka zasłaniała prawe oko, ale teraz lekko odchyliła się od jego twarzy.

Gdy Naho usłyszała słowa swojego przyrodniego brata uśmiechnęła się na myśl dotykając zdjęcia które jest obramowane normalnie aż miło się ich widzieć razem. Dziewucha nie miała tyle szczęścia co on niestety z tego powodu, że miała okrutnego dzieciństwo. Odetchnęła cichutko jednakże zanalizowała słowa Kaedo spoglądając delikatnie w jego grymas twarzy, smutek? tęsknota? Wszystko rysowało się jak czarodziejską kredką.  Rumieńce na twarzy Naho nie schodziły i szok jak widzi Kaedo pół nagiego nie wiedząc co powiedzieć w takiej sytuacji. Próbowała wziąć ubrania wtedy ręcznik lekko na jej ciele obluzował się na tyle, że musiała zrezygnować z tamtej czynności żeby związać mocniej. Kiedy opuściła kolejną rzecz zauważyła reakcję swojego brata który usłyszał jak ubranie spadło na ziemię. Obserwowała Kaedo zamierzenia nie wiedziała co zrobić stała zamurowana jak słup ponieważ czuła jak jej serce zaczynało co raz bardziej bić. W dodatku poważna jego mina obdarzona w sytuacji. Reszta ubrań spadła z jej rąk gdy zbliżył się do niej. Poczuła złapane ręce jej na tyle że przyciągnął do siebie gdy temperatura ciała wzrastała co chwile i została popchnięta na łóżko wtedy włosy rozpuściły się w powietrzu. Gdy Naho leżała na jego posłaniu zauważyła, że Kaedo zablokował ją swoimi nogami. Zauważyła twarzy zbliżającą jego z ciepłym oddechem w kierunku i złożył pocałunek. Nie wiedziała co robić jednakże po chwili odwzajemniła jego pocałunek namiętnie zamykając oczy i dotknęła później swoimi rękoma. Ręcznik za bardzo rozwinął się i mógł wtedy zauważyć pół nagie ciało dziewczyny od pasa w górę ponieważ miała tylko założone majtki i nic więcej. Uczucia Naho były co wyraźne jakby odsłaniały jakąś prawdę o nich. Sytuacja pomiędzy nimi co raz bardziej rozwijała się poprzez pocałunek namiętny wtedy oderwała swe usta mówiąc do niego:
- Kaedo.. proszę weź mnie całą - odpowiedziała do niego chcąc z nim to zrobić. Wyswobodziła się z ucisku jedynie z rąk. Dotknęła rękoma jego twarzy obdarzając uśmiechem dając do zrozumienia, że pozwala mu że może z nią zrobić co chce. Czyżby to uniesienie pomiędzy nimi. Śmiało wtedy przyciągnęła go do siebie.

+18:

Na początku mogło to wydawać się trochę dziwne, że Kaedo przybliżył ją do siebie, a później rzucił ją na swoje łóżko. Niestety, albo stety tak było. Podczas krótkiego lotu Naho na posłanie brata, mogły w jej głowie pojawić się multum dziwnych myśli. Na przykład: "Co się dzieje?", Czy ja czymś mu zawiniłam, że teraz tak mnie traktuje..." i wiele innych takiego typu.
Z drugiej strony Kaedo był zadowolony, że dziewczyna pozwoliła mu na takie "niewinne" ruchy, mają tutaj na myśli schwytanie jej, pociągnięcie do siebie i rzucenie jej na duże łóżko. Nie myślał, że do takiego incydentu dojdzie, a jednak. To co działo się zza czasów ich wspólnego dzieciństwa teraz może zostać zrobione lub odkryć przed nimi obojgu, nowe oblicza.
Jego pocałunek trwał długo, może wydawać się, że zbyt długo. Kaedo wyraźnie czuł jak siostra blokowała jego pocałunek, ale po długiej chwili zwolniła ową blokadę i pozwoliła się namiętnie pocałować. Uwiarygodniła to po przez zamknięcie swoich powiek.
Nagle poczuł, jak ich usta odrywają się od siebie i usłyszał jej głos, że chce z nim to zrobić. Po chwili przerwy znowu ich usta połączyły się, tym ruchem podarował jej drugi pocałunek.

+18:

18 cenzura:

To co obydwie przeżyli było nie do opisania jednym słowem. Trzeba było to przeżyć, żeby to zrozumieć.
Po kolejnej upojnej nocy, pełnej wrażeń i przeżyć nastał kolejny piękny słoneczny dzień. Słońce przedostawało się słońce, które swoimi promieniami budziło każde żywy organizm do życia. Właśnie obudził się Kaedo po przyjemnym śnie obok Mariko. Przeciągnął się i wstał zostawiając swoją partnerkę w łóżku. Podszedł do krzesła i wziął z jego oparcia szlafrok japoński, założył go na swoje dobrze zbudowane ciało. Spojrzał się jeszcze na smacznie śpiącą Mariko i po chwili wyszedł.
z.t

Mariko zaczynała kręcić się w łóżku niespokojnie śniąc o problemach rodzinnych jak wyganiają z rodu Shoukiin jednakże po kilku minutach obudziła się dziewczyna. Niestety ukochanego nie było w pobliżu dlatego zaczynała ciężko oddychać ale na końcu uśmiechnęła się delikatnie myśląc o upojnych nocach zaczynała rozmyślać gdzie on podział się w tym momencie. Gdy próbowała wstać poczuła się bardzo dziwnie i dostała skurcz okolicy brzucha wtedy ręką natychmiast przyłożyła czując, że chyba faktycznie coś zaczyna dziać w jej życiu. Po chwili służka zauważyła że z Panią coś się dzieje zbadała ją z tego względu iż miała wykształcenie i sprawdziła u niej test ciążowy wtedy pogratulowała Mariko o tym.
- Moja Pani, jesteś w ciąży - odparła z delikatnym uśmiechem który pojawił się na ustach. Był mocny ruch bo każda z personelu usłyszało o nowinie. Mariko jedynie zamurowało na tę wieść myśląc no to pewnie matka i ojciec dowiedzą się o potomku jednakże co ją to obchodzi tak naprawdę. Służka pomogła wstać Mariko z łózka ubierając ją ostrożnie w szlafrok i zapięła go to puściła dziewczynę. Potem Mariko podziękowała jedynie z uśmiechem:
- Dziękuję - odparła i wyszła z pokoju.

z.t